Het album Nepenthe van Julianna Barwick staat op veel eindejaarslijstjes. En dat is helemaal terecht. Neem dit liedje. Het is een heerlijk zweverige mix van Grouper, Riceboy Sleeps van Jonsí & Alex, Sigur Rós en Múm. Echt zo'n liedje dat nooit ontvlamt, maar voortdurend mistig blijft, tot het ineens afgelopen is en je je meteen weer wilt onderdompelen.
Oeh, laatst blies D.D Dumbo me al helemaal van mijn sokken met hun eerste single. En nu de tweede is ook weer echt geweldig. Het is een soort kalme, gereserveerde soort blues indie, met erg mooie instrumentatie en zang. Deze band gaat groot worden. Wacht op de versnelling aan het eind, die gitaar!!!
Waaaaaah, wat is dit ineens. Nog nooit van het bandje gehoord, maar Adult Jazz is een soort soulvolle, minimale, indie, die zoveel 'bandjes' in zich heeft die ik helemaal te gek vind. Echt een geweldig nummer!
Joel Thibodeau, ofwel Death Vessel, bracht 5 jaar geleden zijn debuutplaat uit. En nu heeft zijn label Sub Pop aangekondigd dat er een opvolger aan komt genaamd Island Intervals. En dit is de eerste single, met een rol voor Jonsí van Sigur Rós. En dat hoor je. Mooi liedje!
Aaaaaaaah, wat een heerlijk ongegeneerd warm en zoet liedje is dit. Gitaartjes met reverbs, belletjes, groovy soulvolle drums en loeizweverige stemmen. Nee dit liedje van Abram Shook is veel te fucking zomers voor de tijd van het jaar, en daardoor dus helemaal perfect op tijd. Debuutalbum Sun Marquee komt in januari. Voor liefhebbers van Metronomy...
Ja, goed bandje dit. Incan Abraham... Elektro-akoestisch, met in dit nummer in elk geval een knap ritme, maar ook genoeg poppy aanstekelijkheid om meteen de aandacht vast te houden. Probeer maar eens.
Michael Milosh, een elektronische liedjesmaker uit Canada heeft een nieuw album (bedankt voor de tip Tjie). De titelsong Jet Lag belooft vee goeds. Milosh maakt elektronische liedjes die kalm voortkabbelen en net genoeg dynamiek hebben om je aandacht vast houden.
In het Engels hebben ze er een mooie term voor: a driving song. Nou dit liedje van Zammuto is precies dat. Geweldige baslijn, een pulserende drum en een hoog bpm. Daarover subtiele zanglijntjes en slechts een paar wendingen. Erg fijn!
Asgeir Traustí heeft een Engelstalig album uitgebracht en heeft meteen zijn achternaam geschrapt. Hoewel ik de IJslandse versies mooier vind, is dit gewoon een erg goed nummer!
John Wizards is een band uit Kaapstad. En ja, dit liedje Muizenberg, is een heel raar soort zorgeloze, gitaarpop van het strand, maar dan met best slimme elektronica en verfijnde zang. Al met al een heel knap liedje.
Het grote aftellen is nu echt begonnen. Mijn favo melodic hardcore bandje, A Wilhelm Scream, komt binnenkort eindelijk met een nieuw album genaamd Partycrashers. Inmiddels hebben ze al een tweede voorproef uitgebracht. Hier!
Out Go The Lights is een indie pop quartet uit Philidelfiadepiepelepuh. En hoewel pop-rock niet vaak een plekje krijgt op dit blog, maak ik nu maar een uitzondering. Ik vind het namelijk een goed liedje, met meer diepgang dan je meteen hoort.
Godverdenondeju!!! En zo brengt een bezoek aan het label van Nils Frahm je bij ene Douglas Dare! Met een geweldige stem en stijl (die aan Patrick Watson doen denken), maar dan met meer piano en meer elektronica! Echt wonderlijk mooi!
De elektronische artiest Kodak to Graph heeft net een mixtape uitgebracht met allemaal origineel en nog niet uitgebracht eigen materiaal. Het is een mix van dubstep, R&B en experimentele elektronische pop. Echt heel aangenaam allemaal. Kabbelt heerlijk voort, zo tijdens werk.
BELL, ofwel Olga Bell, doet vanalles. In 2011 bracht de pianiste+singer/songwriter haar debuutplaat uit. Daarna deed ze wat met Dirty Projectors en nu heeft ze samen met een Londense multi-instrumentalist genaamd Tom Vek een liedje uitgebracht onder de naam Nothankyou. De clip is knap. Hoe een mooie vrouw de aandacht vast kan houden. :-)
Dawn of Midi... Godverdenondeju! Hypnotiserende, elektro-akoestische jazz. En voor alle techno-dj-vrienden van me: luister tot je een bass hoort, leg vanaf dat moment een rechtoe-rechtaan technobeat onder het nummer en je hebt de meest spacy plaat van het jaar. :-)
Nou uit een soort weemoed, omdat zijn en 'mijn' band Karate niet meer bestaat, hier een liedje van Geoff Farina. Ook alweer een oudje, maar wat een lief tokkelliedje. Als ik ooit een van mijn muziekidolen mocht ontmoeten, dan graag Geoff. Al had ik ooit de kans, toen ik naast hem stond, jaren geleden, in de kleine zaal van 013, terwijl de Italiaanse punkjazz-band Zu, paranoten kraakte... Blue Flag by Glorytellers on Grooveshark
En voor iedereen die nog in de zomer gelooft, deze nieuwe van Toro Y Moi. Een vloeiend soort, soulvol Tarantino-muziekje, met gedubbelde drums, percussie, gitaarlikjes en een zweverig keyboardlijntje voor de spacerij. Best lekker. Jammer dat ie op een gegeven moment stopt.
Onze androgyn klinkende producer SOHN heeft een nieuw liedje uit. Best een stevige. Maar ook weer erg zoet. Lekkere diepe arpeggio's met erop een gelikt R&B zanglijntje. En, bovendien, te kort. Dus dat is goed.
Jono McCleery, dé soul-ginger, had met zijn liedje Tomorrow een van de mooiste van 2011. Ook het album There Is zat vol pareltjes. Nu is hij terug met een nieuwe single. Best een mooie en over voor je er erg in hebt.
Nieuw liedje en video van Volcano Choir. Ook weer een side project van Bon Iver's Justin Vernon. Het lijkt wel een beetje op Bon Iver, maar iets bombastischer. Mooi refrein, met arpeggios en een ietwat lelijke stemvervormer!
Aaaaaaaaah yeah!!!!! Even iets anders dan mijn andere posts. Maar een van mijn favo bandjes A Wilhelm Scream (melodic hardcore) komt eind dit jaar met een nieuw album. Eindelijk! Laatste EP stamt alweer uit 2009 en het laatste album Career Suicide kwam uit in 2007! En aangezien ik al het werk van AWS helemaal grijs draai in de sportschool en stiekem ook ver daarbuiten, ben ik heel blij met dit nieuws. De eerste single die is vrijgegeven belooft qua productie al erg veel. Qua liedje ben ik nog echt overtuigd, maar dat gaat vast goedkomen.
Washed Out uit Canada heeft al aardig wat albums gemaakt. Het tempo waarin dat gebeurt is niet heel bijzonder als je rekening houdt met het format waarin ze elk liedje gieten. Het is na de eerste verschrikkelijk goede EP's vooral erg veel van hetzelfde geweest: zweverige elektro-akoestische zomerzwijmelaars met man/vrouw harmonietjes. Ook dit liedje van de nieuwe plaat is wederom geen uitzondering. Maar luisterde ik 'm graag af. Zeker ook vanwege de videoclip, waarbij het onmogelijk is om niet te gaan staren...
Moooh ik las net dat een van mij favo bands, Explosions in the Sky, de soundtrack heeft gemaakt voor de film Prince Avalanche. Een film met die gast van Into the Wild en Paul Rudd, van ehm ja, 100 matige films. Gaat over twee gasten die ergens in Texas de taak hebben gekregen om alle wegen weer van belijning te voorzien. Road movie dus, 6,7 op IMBD, maar ik ga 'm zien als ie uitkomt! En wel meteen. Hier een liedje van de soundtrack.
Wat is Cake toch een lekker eigenwijs bandje. Dansbaar, pretentieloos en gewoon zonder zorgen! :-) Dit liedje van het album Comfort Eagle is mijn favo liedje van het moment. Ik kan niet stil blijven en als het orgeltje erin komt in de refreintjes word ik geëmotioneerd blij.
Moooooh, als de cellen in mijn brein heel zachtjes geluid zouden maken, dan klinkt het denk ik heel vaak als Tha van Aphex Twin. Komt van zijn plaat Selected Ambient Works 85-92 en dat is echt een album dat je moet kennen!
Oeh, wat hebben The Zolas toch een lekker album vol festivalliedjes gemaakt. Ik weet het niet, maar ik hoop dat ze ergens in Nederland opduiken deze zomer, in de zon, aan het water, bier, vrienden...
Oeh, wat een mooie reverberig, eclectisch folk liedje van de Zweedse singer/songwriter Little Children. Komt van de nieuwe EP Hau en het heeft wel wat weg van Bon Iver en zelfs Balthazar (de zanglijn in het middenstuk).
Waaaaah, eerste liedje na een weekend festivallen. Misschien vind ik alles indrukwekkend nu (gister dat singer/songwriter-programma ook bijvoorbeeld), maar dit liedje en clip zeker.
Even iets anders! Een soort R&B-liedje... En nog met een auto-tune/vocoder-dinges erin ook! Kan toch eigenlijk helemaal niet?!? Nee! En toch heb ik dit liedje van Ang Low al 4 keer geluisterd. Er zit stiekem best wat in. Tomtoms met daaroverheen wat hypnotiserend hi-hat getik en daarover een zoet zanglijntje.
Ásgeir Trausti, is een IJslandse jongeman (20) die afgelopen september zijn debuutplaat uit heeft gebracht. Het album schijnt vol vrolijke pop-liedjes te staan. Ik heb het nog niet geluisterd en ken alleen deze akoestische versie van Going Down. En vind het erg mooi. Tis gewoon een gitaartokkelliedje, maar zijn stem en zanglijn blijven zeker bij me hangen. Voor fans van ehm ja alle falsetto singer/songwriters. :-)
Unknown Mortal Orchestra heeft met Swim and Sleep misschien wel een van de mooiste liedjes van het jaar geschreven. Het bijbehorende album vind ik verder niet zo best, maar dat terzijde. Net ontdekte ik een BBC6 live-opname waarin UMO de heerlijke klassier van Otis Redding, The Dock of the Bay, covert. Lekker rauw en zorgeloos!
De artiest Whitley kondigde in 2010 aan dat hij zou stoppen met het maken van muziek. Nu, 3 jaar later, is hij terug met dit liedje. En fuck hey, wat prachtig! Zo heerlijk warm. Spaarzame percussie, hypnotiserende gitaartokkels en een harmonie van 1 mannenstem en 1 vrouwenstem. De clip erbij! Helemaal goed.
Oooooooooooh vandaag is het nieuwe album van The Dodos, Carrier, verschenen. En ik luister non-stop. Het is zo'n heerlijke mix tussen Caveman en Weezer. Geweldige gitaargedreven, experimentele indie pop/rock liedjes, die heerlijk kunnen ontspinnen in stampende jams. Precies zoals bij dit liedje. Waaaaah dat gitaargeluid in het slot!
Must-have voor Caveman-fans (ikke dus!). Young Hunting (ik schreef er eerder al eens over) is zeg maar Caveman met nog iets meer soul. Heel knap kalme muziek, met veel lucht en dynamiek. Mooooh, ik ben fan!
Skon liedje van dit Belgische bandje met de ietwat lelijke naam I Will, I Swear. Het past een beetje in de grote stroom The XX-kloons, maar is an sich gewoon erg fijn. Met een mooie opbouw. Probeer maar eens.
Als The Shins met 12 man zouden zijn... Wat dan? Dan zou alles toch wel té eclectische vormen aannemen toch? Of zouden ze het subtiel kunnen houden? Nou, met die dunne lijn worstelt de popfolk-band Typhoon ook. Ze hebben een bezetting van 12 muzikanten en proberen er alles aan te doen om de liedjes niet te bombastisch te maken. In dit nummer van de aanstaande debuutplaat lukt dat redelijk. Ik ben in elk geval erg benieuwd naar het album.
Laatst poste ik al een liedje van deze te gekke ambient, drone artiest. En inmiddels is ook het album verschenen. In zijn geheel te streamen via het prachtige bandcamp én via dit blog natuurlijk.
Oef, Greener van Motorpsycho. Als ik die band beschrijf aan iemand, weet ik niet waar te beginnen. Maar dit nummer op misschien wel een van de mooiste rockplaten ooit gemaakt, is een goed beginpunt. Blissard heet het album. En fuck, wat hebben we daar een dingen op meegemaakt. Met de band op weg naar een optreden in Groningen, allemaal de pink wiebelend in de lucht als dat accentje op de basgitaar geraakt werd. Het is een totaal onderschatte band, en Blissard daarmee een album dat veel meer roem moet krijgen. Dit nummer is typerend. Tractordrum in het begin en daarna een geweldige opbouw tot de meest hartverscheurende gitaarsolo's ooit. Luister alsjeblieft.
Een dezer dagen komt Cloud Boat met de debuutplaat Book of Hours. Ik ben erg benieuwd, want als de ep Youthern / Hammerspace een indicatie is voor wat we kunnen verwachten... Het geluid van Cloud Boat is een beetje een mix tussen James Blake, The Weeknd en ja fuck hoe die natte wind ook alweer? Wie het weet, zeg het even in een comment. :-)
Kyle Reigle van Cemeteries heeft een nieuwe project genaamd Camp Counselers. En het liedje Attean samen met de zangeres van Psychic Twin, Erin Fein, is spooky, zweverig en dromerig. Met een soort metronoom-beat en veel laagjes keyboard en galm hypnotiseert het nummer je ver weg van hier, tot het ineens afgelopen is. Beetje de horrorversie van Bon Iver.
Oeh wat bombastisch dit. Mother Falcon bestaat uit 15 tot 20 muzikanten. Strijkers, blazers, drums en meerstemmige zang. Doet me ergens een beetje denken aan The Most Serene Republic. Maar Mother Falcon is meer lol en stuiteren. En dat wil de videoclip ook maar te graag bewijzen denk ik.
Waaaaaah wat een glimlachvideo. Gregory Porter zingt zijn prachtlied Be Good (Lion's Song) in een New Yorkse tram. Slechts begeleid door een piano. Wat een oervriendelijke en talentvolle man is het toch.
Volgens mij is Belgian Fog niet Belgisch. De zanger heet Robert Dale (en ja, dat kan ook Vlaams zijn). Anyway. Dit liedje is een erg quirky, maar catchy popliedje met elektronische orgeldingen en percussie én heel veel falsettozang. Het geheel is heel vreemd laconiek, maar toch heel vrolijk.
Hmm, vandaag las ik dat Angelina Jolie haar borsten preventief heeft laten verwijderen om het hoge risico op borstkanker weg te nemen. Heftig hoor. Dapper van haar ook. Speciaal dus voor haar dit liedje. :-) Van de nieuwe EP van de The Dig: Tired Hearts.
Aaaah Sam Amidon heeft een nieuw album uit. De singer/songwriter uit New York bewijst weer dat ie erg mooie liedje folk/country-liedjes kan maken. Dit nummer, My Old Friend, is een mooi voorbeeld. Lekker kort, een fijne kopstemmetje in het refrein en een mooie opbouw met veel gitaartokkels en -plukjes. Ideaal voor de soundtrack van Juno 2, als die zou komen.
De live-registratie van Jaga Jazzist's concert met Britten Sinfonia krijgt wereldwijd lovende recensies. EN DAT IS ZOOOOOOOOO ONTIEGELIJK TERECHT! Nondepie wat is dit goed. Ongelooflijk.
En vanochtend had ik ineens zin in Panda van de Zweedse band Dungen rond multi-instrumentalist Gustav Ejstes. Wat een geweldige 60's rockplaat is dat toch. Superdik opgenomen en vooral de overgang van het lichte couplet naar het veel zwaardere refrein is briljant. Telkens als het refrein begint, ga ik direct stoer kijken en een soort van headbangen. De uitspraak van de bandnaam heeft me trouwens nog lang dwarsgezeten. Daarom heb ik het speciaal voor jullie uitgezocht hoe je uitspreekt. Het is niet, 'doengen', niet 'dungeon', maar: 'dune-yen'. Erg belangrijk natuurlijk. Nu luisteren.
Moooh wat een prachtig eenvoudig, slaapkamerliedje van de Zweedse singer/songwriter Alice Boman. Haar eerste EP Skisser (schetjes) komt binnenkort uit en als dit een voorbode is voor het geheel dan ben ik fan.
Met gitarist Jeff Parker van mijn all time favourite Tortoise (luister daar alsjeblieft alles van) is dit side-project Chicago Underground Quartet (Duo en Trio bestaan ook). Naast Jeff spelen Rob Mazurek (cornet, electronica), Chad Taylor (percussie) en Noel Kupersmith (contrabass). En ze maken een redelijk vrije vorm soort jazz. Sommige liedjes zijn wat te freaky voor mij, maar deze... oooh wat heb ik dit veel geluisterd. Ook een klein beetje lastig, vanwege de fladderende cornet, maar toch zo prachtig!
Volgens mij is dit een fijn bandje. The Zolas uit Vancouver. Ben nu het album aan het doorluisteren en stuit op veel fijne poprock-liedjes. De zang doet me een beetje denken aan die van Nada Surf, maar de instrumentatie is een stuk uitgebreider, met blazers en elektronica.
Bij gebrek aan mooie nieuwe muziek nog even een recente klassieker. Toen ik deze clip voor het eerst zag, kon ik bijna niet meer ademen. De absurdistische sfeer bij het desolate verhaal en geluid. Pfff, ook nu weer. Misschien wel mijn favoriete ambient-ervaring ooit. Wel heftig, dus kies een goed moment. Oh en een hoofdtelefoon helpt.
Wat een prachtig kalm, tweestemmig, bluezy-jazzy liedje blijft dit toch. Met een valse noot ergens rond een minuut voor het eind, die ze lekker hebben laten staan in de opname.
De man met de grootste longen op aarde, Colin Stetson, heeft al een tijdje een nieuw album uit (NEW HISTORY WARFARE VOL. 3: TO SEE MORE LIGHT). En het is een parel. Meer toegankelijk dan de eerste albums uit de trilogie. Stetson speelt saxofoon (en dat is een eufemisme) en doet dat op unieke manier waarbij hij gebruikmaakt van circular breathing. Op die manier maakt hij samen met gastvocalisten én zijn eigen stem (want tussendoor zingen kan er ook nog wel bij) prachtige jazzy, ambient liedjes vol bizarre arpeggios. Luister maar.
Aaaaaaah hoeveel lol kun je hebben samen. En hoe relaxed kun je zijn en klinken. Mac Demarco en zijn mannen zullen je een gigantische glimlach bezorgen. I promise!
Op 21 augustus staat System of a Down in de Ziggo Dome. Ik ga er waarschijnlijk niet heen en ik denk dat veel jullie het maar een bak herrie vinden, maar toch post ik hier een live-registratie. Want shit, wat een show!
Tijdens de In The Fishtank-sessie (in Nederland) nam Motorpsycho samen met hun Noorse vrienden van Jaga Jazzist een remake van het nummer Pills, Powders and Passion Plays op (van het album Angels and Demons at Play, 1997). Persoonlijk vind ik het een van de mooiste nummers ooit gemaakt. Wat jij?
Nondepie dit is erg goed. Erg kalme elektro-akoestische liedjes lichtelijk in navolging van James Blake, S O H N, Beacon en Vondelpark, maar dan iets meer poppy.
Ah wat lekker ongecompliceerd dit. Muziek maken met en voor je vrienden. Zelden optreden, maar wel tijdens die bbq een stuk in de rondte jammen als iedereen aangeschoten raakt bij een ondergaande zon. Dat gevoel krijg ik bij dit side-project van Bon Iver's Justin Vernon (daar heb je 'm weer): The Shouting Matches. Het is een warme, stoffige soort Americana, waarin Justin vooral zonder kopstem zingt (bevalt prima). Verder is het gewoon jammen op drum, gitaar en orgel. Beetje Alabama Shakes. Heerlijk voor tijdens een bbq, met je vrienden, aangeschoten, bij een ondergaande zon.
Yes Pawa up First heeft eindelijk een nieuw album uit. En de Franse post-rockers tokkelen er weer lekker spooky en weemoedig op los in dit eerste liedje Charlotte.
Waaaauw, wat waren we hier fan van, back in the 20's! A Livingroom Hush van Jaga Jazzist blies ons letterlijk en figuurlijk van de sokken. Ik weet zelfs nog wel boek ik las: Bidden Wij Voor Owen Meany, van John Irving. Tegenwoordig heet de stijl NU-jazz of acid-jazz, maar wisten wij veel. De band heeft 9 a 10 leden en maakt alle geluiden zelf. Drums, bass, blazers, gitaar, viool en elektronica. Zo knap, want live kunnen ze het ook. Echt een briljante band. Hier een liedje.
Yes!!! Vandaag is het album The Way We Seperate van het elektronische duo Beacon verschenen. Het is een mellow, shufflend, James Blake-ish, donker album. Het lijkt ook een beetje op Atoms For Peace, met z'n vocalen en instrumentele stukken. Kortom, allemaal fijne ingrediënten. Ga het luisteren!
Oeh, eindelijk een echt goede live-versie van een van mijn favoriete liedjes aller tijden kunnen vinden. "It's thunder and it's lightning and it's all things too frightening. I could barely see outside."
Nieuw liedje van Polica met Justin Vernon (Bon Iver). Een paar weken geleden blies Polica me bij vlagen helemaal weg in Paradiso. Supercharmante danspasjes en zangstukjes van de zangeres en daarbij drums die veel lomper overkomen dan op cd. Maar bij vlagen is Polica ook niet meer dan onderhoudende achtergrondmuziek. Wat niet per se erg is, al prefereer ik de knalmomenten. Dit nieuwe liedje met Bon Iver is ook weer erg kalm en zweverig. Het refrein waarin ze beiden zingen is wel heel prettig.
Misschien is het origineel mooier, maar deze live-versie van Mayor Lazer's - Get Free, met artiesten van The Roots en Dirty Projectors is op zijn minst bijzonder.
Dit was vorig jaar een van mijn favo liedjes. Een cover van Beyonce, uitgevoerd door de Elwins met Luke Lalonde van Born Ruffians. De reden dat ik het nog post, is dat ik net zeg dat de audio als mp3 te downloaden is via hier. Liedje in video begint trouwens op 1.45 minuut.
Moooooh als Janis Joplin nog geleefd had, maakte ze dit soort bizarre elektronische dansliedjes! Moet wel. Erg gaaf. Wacht voor de bass op 1.24 minuut.
Knappe girl power waar Jack White erg blij van zou worden. Veel gitaren, veel floor toms en lekker irritant doen in het couplet, zodat het refrein er lekker invlamt!
Nieuw bandje uit Melbourne, Australia! Het liedje Tough Times is een jam vol synthesizers, stuwende baslijntjes en zweverige stemmen. Doet me ergens een beetje aan Tame Impala, Tortoise, The Sea and Cake en Stereolab denken. Why don't ya give it wirl.
Okay, ik ga het gewoon zeggen: Caveman's tweede album (Caveman) is het beste van 2013. In elk geval tot dusver. En er moet veel gebeuren wil deze plaat nog van de eerste plek gestoten worden. Het album is zo heerlijk kalm, zo knap kabbelend zonder te vervelen. Het nummer Shut You Down is een perfect voorbeeld, dus vlug even luisteren!
Nieuwe muziek hoeft niet altijd nieuw te zijn. Oude muziek kun je ook herontdekken. Daarom zo nu en dan hier ook een oud nummer, dat je nu echt even moet proberen. Ditmaal The For Carnation (met het gelijknamige album). Een supertraag en duister album, dat nooit saai is.
Wat een kippenvel krijg ik van deze vrouw. Echt een fantastische stem, maar ook echt op randje soms (hoge uitschieters), vooral live. Mooi trouwens dat er iemand rond 16 seconden in het filmpje 'Who are you?!' roept.
Band om in de gaten te houden. Alles wat ze toch nog toe uitgebracht hebben, wordt goed ontvangen in de blogosphere. Tis een beetje mainstream. Een mix tussen electronica en akoestische instrumenten. Goede beats en baslijnen met een fijne zang.
Stel je voor dat je met je ogen dicht in een donkere club staat te dansen. De Canadese, electro/idm-band Austra staat op het podium en speelt dit nummer. Als je opkijkt, heb je ineens oogcontact met hem of haar...
Het album The Bearer of Bad News is er eentje die je moet hebben. Het staat vol hitgevoelige (maar net niet top-40) liedjes van een jong ventje met een pet van de Toronto Blue Jays, een heerlijke stem én een groot talent voor liedjesschrijven. Dit liedje laat precies horen waar hij toe in staat is. Piano, clarinet, viool... Mooi!
Het album Holiday van het sferische Port St. Willow verscheen onlangs op vinyl. Maar ik vind ze vooral live erg goed. Net iets rauwer en gewoon heel erg eigen. Kiek maar!
Als je The Wheel van Sohn nog nooit gehoord hebt, mag je je schamen. Tis een van de mooiste liedjes van de afgelopen maanden. En nu is er een prachtige live-versie opgedoken. Opgenomen op SXSW. Geweldig. En ehm, als je het liedje al wel kende, word je waarschijnlijk nog verrast.
Het lieve Ivory Coast van Pure Bathing Culture greep me meteen toen ik het voor het eerst hoorde. Is een klein liedje met een heerlijk refreintje. Niet meer en niet minder. Ik was dan ook superblij toen ik ontdekte dat ze een sessie voor yourtru.ly hadden gedaan. Zie hier!
Dit is folk 2.0, banjo voor gevorderden en pop voor artiesten die doorgeleerd hebben. Punch Brothers doet in dit nummer alles met de hand. Contrabas, gitaar, banjo's, viool en een prachtige stem zorgen er samen voor dat je even aan de grond genageld staat. Echt een geweldig nummer. Het album zelf is wat minder, maar dat mag je natuurlijk zelf bepalen.
Al maanden keek de blogwereld uit naar het derde album in de trilogie van Young Man. En nu is het dan zover. Beyond Was All Around Me is uit en is goed. Misschien niet zo super als verwacht, maar er staan een paar echte pareltjes op. Waaronder dit nummer In a Sense.
Voor iedereen die Grizzly Bear ook ultiem te gek gaaf vindt. Dit bandje uit Orlando, Florida, heeft er veel van weg. En zeg nou zelf, dat is toch fijn!
Weer een fijn bandje van Robot Records. De band uit LA lanceert binnenkort zijn debuut plaat en dit liedje is een mooi eerste voorbeeld. Een kabbelend liedje, met een gitaartokkeltje dat ergens iets weg heeft van een liedje van Springsteen. Het nummer bouwt zich fijn op naar een subtiele meerstemming harmonie en aanzwellende gitaren.